La misa en la web
a Jean-Luc Wauthier
creas la web
porque el buen Dios
constantemente te crea
el tiempo salta la web
a horcajadas del largo día
de tu soledad
en la web desde abajo
córtale los genitales a Cronos
para que te sientas intemporal
la misa en la web
con la intención de la hostia que ha caído
de los labios anhelantes
la voz de la muchacha en la web
te humedece la planta de los pies
cantando lo sagrado y lo profano
y si te tocara una vez
y rozara tu vestido
mi corazón estaría entero
y desaparecerían las heridas
Oh Dios
te reconocí en la web
por el aroma de la leche
por la sonrisa pura
por el latido de un corazón inocente
partiste en dos a la web
y me ofreciste el pan todavía aromado
de espigas doradas bajo el sol
me ofreciste la copa de tinto generoso
que me embriagó de amor.
*
ordenas prolijamente los días,
esos días que desde hace años son iguales y grises,
como bolsitas de lavanda violeta
los empujas a los cuatro costados del cajón,
para que no los tome la polilla
ni los toque la descomposición, ni los disperse Kronos,
y cuando finalmente los encierras,
el tiempo que durmió en silencio
aparece como un cachorro ciego
Salmo al aire
Me desperté temprano, y podría no haberme despertado. Veo las blancas paredes y la luz chispeante entrando por la puerta entreabierta. Como si hubiera nacido otra vez. Miro con sorpresa y agradecimiento. Alguien antes de mí sopló y creó el mundo por el cual andaré. Alguien creó el rostro que me querrá y cuidará toda la vida. Alguien separó el cielo y la tierra y envió las soleadas saetas que me acarician. Alguien derramó los mares que miraré extasiado cuando baje a la orilla.
Alguien renovó los árboles en la tierra baldía y dejó a las cigarras para que me canten entre las piñas. Es alguien oculto tras las persianas. Huelo su dulce aroma pero no lo veo. Desplegaré mis alas y llevaré sobre mi cabeza ese aire consagrado. En él respira todo lo que existe antes de mí, conmigo.
VERSIONES DEL CROATA DE CARMEN VERLICHAK
MISA NA WEB-U
Jean-Luc Wauthieru
stvaraš web / jer dragi Bog / te neprestano stvara // vrijeme prelijeće web / opkorači dugi dan tvoje / samoće // odozdo na web-u / sasijeci Kronov spol / da oćutiš se bezvremenim // misa na web-u / za nakanu ispale hostije / s usana čežnje // na web-u glas djevojke / ovlaži ti tabane / pjevaše sveto i profano // i da te jednom dotaknem / i dodirnem ti haljine / moje srce bilo bi cijelo / a sve rane bi nestale // Oh Bože / prepoznah te na web-u / po mirisu mlijeka / bezazlenom osmijehu / jednom otkucaju čistog srca // lomio si web na pola / i pružao mi kruh koji je još mirisao / na zlaćano klasje pod suncem / pružao mi čašu gustog plavca / koja me opila od ljubavi
*
pospremaš uredno te dane u ladicu, / godinama sive i iste, kao ljubičaste vrećice lavande / gurneš u četiri kuta, da ih ne rastaču moljci, / ne dodirne trulež, ne rasipa Kronos, / i u času kad ih konačno zaključaš / vrijeme koje je spavalo u tišini / proviruje van kao slijepo mladunče
PSALAM ZRAKU
Rano sam se probudio, a mogao sam se i ne probuditi. Gledam u gluhe, bijele zidove i odškrinuta vrata kroz koja prodire ljeskavo svjetlo. Kao da sam se iznova rodio. Gledam svjetlo s čuđenjem i zahvalnošću. Netko je prije mene iz daha stvorio svijet u koji ću sad kročiti. Netko je stvorio lica koja će brinuti o meni i voljeti me cio život.
Netko je razdvojio nebo i zemlju, poslao sunčane strelice koje će milovati moje obraze. Netko je izlio mora kojima ću napuniti oči, sada kad siđem na žalo. Netko je pošumio suhu ledinu i pustio cvrčke na češer da mi pjevaju. Netko skriven iza žaluzina u sobi. Osjećam mu slatki miris, a ne vidim ga.
Rastvorit ću krila i nositi na tjemenu taj posvećeni zrak. U njemu diše sve što postoji prije mene, sa mnom.